Expeditie naar de Ross Zee, inclusief helikopters

Je avontuurlijke reis Antarctica start bij het inschepen in Ushuaia, Tierra del Fuego, Argentinië. Dit is de meest zuidelijke stad ter wereld en gesitueerd aan het Beagle kanaal. We varen via deze schilderachtige waterweg gedurende de rest van de avond richting de Drake Passage.

De komende twee dagen op de Drake Passage kunt u het zeemansleven vanuit het perspectief van de eerste poolreizigers lichtelijk meebeleven: een stevige bries, rollende golven en mogelijk al een walvis die plotseling opduikt en een ademspuit laat zien.

Na de Antarctische Convergentie – Antarctica’s natuurlijke afbakening, die gevormd wordt waar koude noordwaartse oceaanstromingen en warmere sub-antarctische stromingen elkaar ontmoeten – bevinden we ons in de “Circum-Antarctic Upwelling Zone”.

Niet alleen het zeeleven maar ook het vogelleven verandert vanaf nu: verschillende albatrossoorten en stormvogels vertonen zich vrij plotseling, zoals ook Kaapse duiven en Zuidelijke stormvogels. In de buurt van de South Shetland Islands komen de eerste ijsbergen in zicht.

We bereiken het Antarctisch Schiereiland dicht in de buurt van de Zuidpoolcirkel. Wanneer de ijssituatie het toelaat varen we door de Pendleton Strait en proberen we op het zuidelijke puntje van het zelden bezochte Renaud Island te landen. Hier hebben we de mogelijkheid om de eerste Adéliepinguïns van de reis te zien maar ook spectaculaire uitzichten op de ijsbergen in dit surrealistische, door sneeuw en ijs beheerste landschap. 

Vanuit het schiereiland varen we naar open zee, de koers gezet richting Peter I Island.

Het in het Noors genoemde Peter I Øy, is een onbewoond vulkanisch eiland in de Bellingshausen Sea. Het werd in 1821 ontdekt door Fabian von Bellingshausen en vernoemd naar de Russische Tsaar Peter I. Het wordt geclaimd door Noorwegen maar als zelfstandig territorium beschouwd.

Het wordt slechts zelden door passagiersschepen bezocht vanwege de afgelegen locatie en de extreme natuurelementen in dit gebied. Als de weersomstandigheden het toelaten zullen  we een helikopterlanding proberen te maken op de vergletsjerde noordzijde van het eiland.

Deze dagen varen we door de Amundsen Sea, langs en door de buitenste randen van het pakijs, terwijl we profiteren van de westwaartse Antarctische kuststroming. Het pakijs varieert van jaar tot jaar, het is nooit hetzelfde en wanneer het aanwezig is zullen we er zeker van profiteren.

Het is een ongelofelijk schouwspel en een echte ervaring. Vaak zijn er in de buurt van het pakijs ‘loslopende’ Keizerspinguïns te zien, grote groepen zeehonden op ijsschotsen en ook Orka’s en Dwergvinvissen. 

Ons volgende doel is de Ross Sea. We naderen de Ross Ice Shelf in de Bay of Whales bij Roosevelt Island. Deze shelf, de grootste in de wereld, is een drijvende massa landijs met een wel 30 meter hoge ijsrand.

De Bay of Whales, (door de Amerikaanse vliegenier Richard E. Byrd in 1934 vernoemd naar president Franklin D. Roosevelt) maakt deel uit van de Ross Ice Shelf, vele reusachtige ijsbergen drijven hier rond. De Noorse poolreiziger Amundsen vond hier een doorgang tot het continent, op weg naar de Zuidpool, welke hij uiteindelijk bereikte op 14 december 1911.

Ook de Japanse poolreiziger Nobu Shirase had in 1912 een kamp in dit gebied, bij Kainan Bay. Wanneer de omstandigheden het toelaten zullen een poging doen om per helikopter op de Ross Ice Shelf te landen.

Gedurende dit deel van de reis passeren we ook de Internationale Datumgrens.

Langs de Ross Ice Shelf varend is het plan om Ross Island te bezoeken. Op dit eiland, met op de achtergrond Mount Erebus, Mount Terror en Mount Byrd, bevinden zich meerdere beroemde plekken die een dramatische rol hebben gespeeld in de Britse expedities van de vorige eeuw, zoals Cape Royds met de hut van Ernest Shackleton.

We willen hier ook Cape Evans bezoeken, met de hut van Robert Falcon Scott. Vanuit Hut Point vertrokken Scott en zijn mannen richting de Zuidpool. Als het ijs de toegang tot dit gebied blokkeert maar de weersomstandigheden verder wel gunstig zijn, kunnen we de helikopters gebruiken om op een of meerdere plaatsen in dit gebied aan land te gaan.

We proberen ook het Amerikaanse ‘McMurdo Station’ en zijn Nieuw-Zeelandse equivalent, Scott Base te bezoeken. Vanuit ‘McMurdo Station’ willen we een 10 km lange, stevige wandeling aanbieden naar Castle Rock, waar we een geweldig uitzicht hebben over de Ross Ice Shelf, in de richting van de Zuidpool.

We verwachten ook met de helikopters een landing in Taylor Valley te maken, een van de Dry Valleys. Nergens anders op aarde lijken de omstandigheden zo op Mars als hier.

Noordwaarts varend langs de westkust van de Ross Sea passeren we de Drygalski Ice Tongue en Terra Nova Bay. Wanneer de ijssituatie gunstig is landen we op Inexpressible Island, een eiland van historische betekenis vanwege de minder bekende ‘Northern Party’ van Scott’s expeditie. Er bevindt zich hier ook een grote Adéliepinguïn kolonie.

Wanneer de ijscondities de doorgang tot Terra Nova Bay verhinderen, dan varen we verder richting het noorden, naar het bijzonder beschermde gebied van Cape Hallet, waar zich een grote kolonie Adéliepinguïns bevindt. 

We pogen aan land te gaan bij Cape Adare, de plaats waar voor het eerst mensen op het Antarctische Continent overwinterden. De hut waar de Noor Borchgrevink verbleef in 1899 wordt omringd door de grootste kolonie Adéliepinguïns ter wereld!

We varen door het zeeijs aan de ingang van de Ross Sea en beginnen aan onze tocht door de Zuidelijke Oceaan. We zetten mogelijk eerst koers naar Scott Island, dit echter hangt af van de weersomstandigheden.

De geplande route passeert Sturge Island, om een indruk te kunnen krijgen van dit afgelegen en door de wind gegeselde eiland, waarna we de Zuidpoolcirkel weer passeren.

We werken ons een weg door het zee-ijs bij de ingang van de Ross Sea en beginnen aan onze reis naar het noorden door de Zuidelijke Oceaan. Afhankelijk van de weersomstandigheden zetten we mogelijk koers naar het Scott Island.

Macca, zoals Macquarie Island ook wel genoemd wordt, werd pas in 1810 ontdekt door de Australische zeehondenjager Frederick Hasselborough.

Het is een Tasmaans natuurreservaat en sinds 1997 een “World Heritage Site”. De ‘Australian Antarctic Division’ heeft een permanent onderzoeksstation op het eiland, onder andere vanwege de enorme dierenrijkdom.

Vier soorten pinguïns, Koningspinguïns, Ezels, Rotspinguins en bijna een miljoen broedparen van de endemische Schlegels pinguïn komen er voor. Zeeolifanten en meerdere pelsrobsoorten, waaronder de Nieuw-Zeelandse pelsrob komen ook voor.

We varen in noordwestelijke richting, richting Campbell Island, terwijl we weer gevolgd worden door talrijke zeevogels.

We verwachten een bezoek te brengen aan het ‘Sub-Antarctic New Zealand Reserve’ en UNESCO Werelderfgoed-site Campbell Island, met een weelderige flora.

Ook de fauna op Campbell Island is geweldig, met een grote kolonie Noordelijke koningsalbatrossen op het grootste eiland en broedende Grote-, Campbell-, Grijskop-, Wenkbrauw- en Roetkopalbatrossen op de omliggende eilanden. Er leven ook drie pinguïnsoorten, de Oostelijke  rotspinguïn, de Grote kuifpinguïn en de Geeloogpinguïn.

In de 18e eeuw werden de zeehonden op de eilanden door de jacht met uitsterven bedreigd maar de populaties zeeolifanten, pelsrobben en zeeleeuwen hebben zich gelukkig weer  hersteld.

Geniet nog voor een laatste keer van de oneindige einder op deze laatste zeedag, voor we Nieuw Zeeland bereiken.

Helaas is vandaag een einde gekomen aan deze onvergetelijke reis Antarctica. Aan ieder avontuur, hoe mooi ook, komt uiteindelijk een einde. U monstert af in Bluff, de meest zuidelijke stad van Nieuw Zeeland, met als bagage de diepe indrukken die deze bijzondere reis en de ruige natuur op u gemaakt hebben.